Neden hep böyle oluyor dediğim bu günlerde herkese merhabalar. Neden hep böyle oluyor diyorum çünkü bir türlü bitmiyor hayal kırıklıkları. Her defasında yeniden kırıp geçiyor insanlar kalplerimizi. Ben Feryal. 45 yaşında orta boylu, esmer bir kadınım. İkinci evliliğimin ne zaman biteceğini umutsuzca bekliyorum. İlk eşimden ayrıldıktan bir süre sonra şu anki eşimle evlendim. İlk zamanlar oldukça mutlu ve eğlenceli bir hayatımız vardı. Ancak zaman içerisinde özellikle de eşimin ailesi tarafından sürekli rahatsız edildim. İstenmediğimi artık anladıktan sonra eşimden sadece en azından çok darladıkları zaman bana yardımcı olmasını talep ettim. Ancak u talebin asla yerini bulmadı. Her zaman onların yanında olmayı tercih etti. Ve her zaman hep onlar haklı oldu. Benim haklı olduğumu anladığı zamanlarda ise sadece sessiz kalmakla yetindi. Son dönemlerde ise ailesi ile benim aramda bir tercih yapması gerekirse tabii ki ailesini seçeceğini söyledi. Hayatım boyunca bu kadar kırıldığımı ve küçük düşürüldüğümü hatırlamıyorum. Ben asla ama asla onu böyle bir tercih yapacak aşamaya getirmedim. Ancak ben onun için meğer ne kadar da kolay gözden çıkartılabilecek bir insanmışım. Oysa ki onun için ve ailesi için birçok konuda çok fazla fedakarlık gösterdiğimi adım gibi biliyorum. Çünkü onlar ve sorunları yüzünden öncelikle ben kendim değiştim. Feryal nasıl birisidir diye soracak olursanız size iki tane Feryal anlatabilirim. Eski Feryal gezmeyi, arkadaşlarıyla sohbet etmeyi, eğlenmeyi ve kitap okumayı çok seven bir kadındı. Girdiği her ortama neşe katan, samimi ve esprili, hatta durduğu yerde duramayan bir kadındım. Şu anki Feryal ise işten eve evden işe. Başka bir sosyalliği kalmayan, tüm hayatını eve ve eşinin ailesine adayan, becerebildiği oranda kitap okumaya devam edebilen, ama bu kadar. ve ben eski Feryal’i çok özledim.
İki evliliğin ardındansa insan kendisine şunu söylüyor. Erkeklerin hepsi aynı. Hepsi aynı ama ya olmasaydı? Acaba nasıl bir erkek isterdim diye sorduğumda öncelikle kendi hayatını merkeze alan bir erkek derdim. Yani yetişkin ve kendi yaşam alanını önemseyen. Herkes ailesini sever ve sevmelidir de. Ama bir ilişkin varsa artık senin öncelemen gereken kişi senin eşin olmalıdır. Her konuda çocuk gibi küsüp gitmeyen ve iletişim kurmayı becerebilen bir erkek isterdim sonra. Ne o öyle hemen boşanalım diyerek restleşmeler, gerçekten anlamıyorum. Artık bir erkeğe bakış açım gerçekten kaşıyla gözüyle nasıl bir fiziğe sahip olacağı şeklinde değil. Benim artık bir erkekten beklentim ve erkeğe bakışım gerçekten kendine güvenen, kendi yaşam alanlarını koruyabilen, aşık olduğu kadına gerekli değeri gösterebilen ve tüm sevdiklerini eşit derecede koruyup kollamayı becerebilen bir erkek istiyorum. Kısacası sevmeyi ve sevmenin sorumluluğunu anlayabilecek bir kapasitesi olan bir erkek istiyorum.
